آب بندی ثانویه بتن
بطور کلی آب بندی سازه های بتنی آب و فاضلاب یا استخرهای بتنی آب در دو مرحله انجام می شود: آب بندی اولیه و آب بندی ثانویه . در ذیل به توضیح آب بندی بتن ثانویه پرداخته شده است:
آب بندی بتن ثانویه یا آب بندی بتن پس از ساخت سازه بتنی(که در تخصص بهین فراگامان مبنا می باشد):
با وجود آب بندی بتن در مرحله بتن ریزی یا آب بندی اولیه بتن(استفاده از افزودنی های بتن مناسب که منجر به آب بندی بتن نهایی می شوند) و رعایت نکات مهم اجرایی در حین ساخت سازه جهت آب بندی بتن ، باز هم در اکثر موارد سازه بتنی بطور کامل آب بندی و آببند نمی شود و در اکثر موارد دچار تراوایی و آب دهی و نشتی می باشد . زیرا بنا به دلایلی مانند گذشت مدت زمان قابل توجه از زمان شروع پروژه و مشکلات اپراتوری و خطاهای نیروی انسانی در شرایط منطقه ای پروژه ، امکان آب بندی مطلق بتن در مخلوط ناهمگنی همچون بتن به سختی میسر می باشد . برای حل این معضل و جهت افزایش طول عمر مفید سازه بتنی پس از ساخت و همچنین برای آب بند کردن سازه های قدیمی دو راه حل معمول وجود دارد که در ذیل بصورت جداگانه به هریک از آنها می پردازیم :
الف) ایجاد لایه آب بند کننده بر روی سطوح داخلی بتن (مانندپوشش اپوکسی و یا سیمانی- پلیمری)
اساس کار این روش آب بندی بتن ایجاد یک لایه جدا کننده بین آب و سطح بتن می باشد که درگذشته به دلیل ارزان بودن و سهولت اجرا موارد استفاده زیادی داشت . اما همواره یکی از معایب اصلی این روش اين بود که در صورت تخریب و از بین رفتن قسمتی از لایه جدا کننده، آب و یون های مخرب موجود در آن توان دسترسی به پشت این لایه را خواهند داشت و در حقیقت به کل سازه بتنی دسترسی پیدا می کنند و باعث نفوذ در بتن و تخریب تدریجی سازه بتنی می شوند . امروزه اين روش، روشي قديمي و تقريبا منسوخ در آب بندی بتن محسوب می شود .
ب) استفاده از مواد نفوذگر بتن و آب بندی بتن از داخل
این روش آب بندی بتن بدون شک بهترین،به روزترین و کامل ترین روش آب بندی ثانویه بتن سازه محسوب می شود .
اساس کار این روش اعمال مواد آب بندی بتن بر روی سازه بتنی است. این مواد با نفوذ در بتن باعث انسداد کلیه لوله های موئین و منافذ ریز و درشت بتن می شوند و با کریستاله شدن و ایجاد شبکه شاخه ای بطور ماتریس درون منافذ بتن بصورت جزئی از بتن مسلح درآمده و از آنجا که این مواد پایه سیمانی و از جنس بتن می باشند، پس از اجرا روی سطح بتن طبق قانون لوله های موئین و با مکانیزم فشار اسمزی به داخل بتن نفوذ نموده و با آهک آزاد و رطوبت موجود واکنش داده و با آن یکپارچه شده و مانع رسیدن یونهای مخرب و رطوبت به درون هسته بتن و آرماتورها می شوند و بتن را در برابر نفوذ آب، یونهای مخرب و مواد شیمیایی موجود در انواع فاضلاب و آب دریا مقاوم می سازند .
ماده نفوذگر هیچ گونه ضرری برای آب آشامیدنی ندارد. قابلیت نفوذ بالا، مقاومت زیاد و اجرای آسان، از دیگر خصوصیات مفید این ماده آب بند کننده می باشد .
